A ciencia nos videoxogos

Con motivo da semana da ciencia os alumnos de primeiro de Bacharelato estivemos a facer un proxecto que consiste no seguinte: analizamos os principios físicos a través dos videoxogos, moitos deles inclúen simulacións baseadas en principios físicos como o movemento, a forza, a enerxía etc...

En particular estudamos un videoxogo que aplica dous principios físicos: consiste en lanzar obxectos mediante unha goma elástica, para facelos impactar diferentes obstáculos.

Nel maniféstase a conservación de enerxía pola conversión de enerxía potencial elástica en movemento, enerxía cinética, así como as leis da cinemática, aplicadas na obtención da traxectoria que describe o obxecto.

Nunha folla de cálculo, temos implementadas as ecuacións que describen estes principios, de tal maneira que o programa produce unha gráfica da traxectoria que pode ser modificada polo usuario manipulando dous valores de entrada: o alongamento da goma elástica e o ángulo de lanzamento.

Deixamos aqui, a folla de cálculo para que poidades comprobar o seu funcionamento.

Jean Baptiste Perrin (Francia)

Jean Baptiste Perrin foi un físico químico francés galardoado co Premio Nobel de Física en 1926 polo seu traballo sobre raios catódicos e no equilibrio de sedimentacíón.

Estudou no liceo Janson de Sailly en París.  Estudou na École Normale Supérieure, en París, e  foi profesor posteriormente do mesmo desde 1891. En 1910, ingresou na Univercidade de París como profesor de química, que dirixiu de 1927 a 1940.

Durante a Primerira Guerra Mundial, serviu no exército francés. En 1923, foi elixido para a Academia francesa de Ciencias. En 1936, foi nomeado subsecretario do estado para asuntos cientificos do goberno de Fronte Popular de Leon Blum.

En 1940 trasladouse a Estados Unidos, participando do movemento chamado "Francia Libre" e dirixiu o departamento científico da Escola Avanzada en Nova York. 

Foi o pai de Francis Perrin, tamén un fisíco, especialista en fisión nuclear, que dirixiu a Comisión de Enerxía Atómica de Francia (CEA) 1951-1970.

Jean Baptiste morreu o 17 de abril de 1942 en Nova York. As súas cinzas foron transportadas o 17 de novembro de 1948 ata o Panteón, en París.

En 1895 demostrou que os raios catódicos tiñan unha carga eléctrica de signo negativo. En 1908 calculou o número exacto de Avogadro (número de moléculas contidas nun mol de gas baixo condicións normais). Tamén explicou a enerxía solar como consecuencia das reaccións termonucleares do hidróxeno.

Membro das Conferencias de Solvay de 1911 e 1927, en 1926 recibiu o Premio Nobel de Física polo seu traballo sobre discontinuidade da materia e descubrimento do equilibrio de sedimentación.

Modificou o modelo atómico de Thomson e suxeriu por primeira vez que as cargas negativas son externas ao núcleo. En 1895, descubriu que a carga de depósito de raios catódicos nun electroscopio confirmaba que se cargaban partículas. Foi ao redor dese momento cando o inglés Joseph John Thomson se interesou en medir a velocidade destas partículas, que máis adiante serían identificados como electróns.

Albert Einstein,célebre científico nado en Alemania

Co motivo do Día de Europa lembramos a un coñecido científico europeo:
 Albert Einstein, foi un coñecido físico alemán dos séculos XIX e XX ( naceu en marzo de 1879 na cidade alemana de Ulm e morreu o 18 de abril de 1955 aos 76 anos) 

Con 17 anos ingresou na  Escola Politécnica Federal de Zurich para estudar matemáticas e física . Cinco anos máis tarde, xa graduado, conseguiu a nacionalidade suiza e en 1902 comezou a traballar na Oficina Federal da Propiedade Intelectual de Suiza, emprego que combinou ata os 30 anos coas súas investigacións científicas.

A sua principal contribución foi a Teoría da relatividade: inclue tanto a teoría da relatividade especial como a da relatividade xeral, formuladas por el a principios do século XX, que pretendían resolver a incompatibilidade existente entre a mecánica newtoniana e o electromagnetismo.

 A teoría da relatividade especial, publicada en 1905, trata da física do movemento dos corpos en ausencia das forzas gravitatorias, no que se facían compatibles as ecuacións de Maxwell do electromagnetismo con unha reformulación das leis do movemento

1905 foi o seu ano máis  fructífero, resultado da  publicación de catro  artículos científicos sobre o efecto fotoeléctrico, o movemento browniano, a teoría de la relatividade especial e a equivalencia masa-enería (E = mc²). O primeiro valeulle  o  Premio Nobel de Física do ano 1921, o segundo o grao de doutor e os dous últimos conseguiríanlle , co tempo, o recoñecemento de maior científico del siglo XX.

Guillermo Marconi

Guillermo Marconi destacado científico Italiano.

Guillermo Marconi, nado en Bolonia o 25 de abril de 1874 e morto en Roma o 20 de xullo de 1937 foi un enxeñeiro electrónico, empresario e inventor italiano, coñecido por ser un dos principais impulsores da radiotransmisión a larga distancia, despois de crear un sistema de telegrafía sen cables coñecido como radiotelegrafía.

Algunhas veces foi acreditado como inventor da radio e compartiu en 1909 o premio Nobel de física xunto con Carl Ferdinand Braun en recoñecemento ás súas  contribucións no desenvolvemento da  telegrafía inalámbrica, aínda que en 1943 a patente da radio foille atribuída a Tesla.

A parte do premio Nobel gañou a Medalla Franklin e foi o presidente da Accademia Nazionale.

William Thomson

William Thomson destacado científico Irlandés

Celebrando o Día de Europa queremos destacar en Irlanda a : William Thomson!! 

William Thomson naceu o 26 de xuño de 1824 en Belfast. Un dos fillos de James Thomson, profesor de matemática e enxeñaría na Royal Belfast Academic Institution e Margaret Gardener. A súa nai morreu en 1830 cando William tiña seis anos. Estudou nas universidades de Glasgow e Cambridge. Entre 1846 e 1899 traballou como profesor na Universidade de Glasgow.

Na termodinámica, desenvolveu o traballo realizado por James Prescott na interrelación da calor e a enerxía mecánica, e en 1852 uniu forzas na investigación do fenómeno coñecido como o efecto-Joule Thomson. Estudou a teoría matemática da electrostática, levou a cabo melloras na fabricación de cables e inventou o galvanómetro do imán móbil. Foi asesor científico na colocación dos cables telegráficos do Atlático en 1857, 1858, 1865 e 1866. Tamén contribuiu á teoría da elasticidade e investigou os circuitos oscilantes, as propiedades electrodinámicas dos metais. Xunto co fisiólogo e físico alemán Hermann Ludwig von Helmhoth, fixo un cálculo da idade do  sol e calculou   a enerxía irrariada da súa superficie. Entre os dispositivos que el invento, figuran un dispositivo para predecir mareas, un analizador armónico e un aparello para gravar sons en augas pouco profundas. En 1902 elabora o primeiro modelo atómico. Moitas das súas obras científicas foron compiladas nas súas conferencias sobre a electricidade e magnetismo en 1872, as matemáticas e as clases físicas en 1882, 1883 e 1890 e os cursos e conferencias en 1889 ata 1894. Foi presidente da Royal Society of London en 1890, e en 1902 recibiu a Orde do Mérito.

António Egas Moniz

Celebrando o día de Europa queremos detacar en Portugal a: António Caetano De Abreu Freire Egas Moniz foi un psiquiatra e neurocirurxián portugués. Naceu na Villa de Avanca (en Aveiro) o 29 de Novembro do 1874 e faleceu en Lisboa o 13 de Decembro de 1955. O doutor António Egas Moniz foi o inventor da lobotomía(tratamento eficaz en certas psicoses que consiste en cortar as fibras nerviosas que unen os lóbulos prefrontais do cerebro co tálamo)  e da anxiografía. Foi o primeiro presidente da Sociedade Española de Neurocirurxía, a segunda no mundo, despois da estadounidense. Así pois, aos trinta anos víaselle como candidato ao premio nobel pola sua inventigación da anxiografía no 1949, Moniz recibiu o Premio Nobel de Fisioloxía e Medicina (foi  o primeiro portugués  en gañar un Premio Nobel)   Estudou na universidade de Coimbra  e no 1911 obtivo a primeira cátedra de neuroloxía en Lisboa

Tamén realizou as primeiras arteriografías e introduciu a leucotomía prefrontal no tratamento de alguhas enfermidades mentais.

En 1938 con sesenta e tres anos un dos seus pacientes de psiquiatría disparoulle oito tiros e deixouno paralítico o resto da sua vida, o paciente garantia que o seu doutor non lle daba os medicamentos adecuados para a sua enfermidade 

Jules Jean Baptiste Vincent Bordet

Con motivo do Día de Europa destaco a este célebre médico belga:

Jules Jean Baptiste Vincent Bordet

Jules Jean Baptiste Vincent Bordet (Soignies, Bélxica, 13 de xuño de 1870 - 6 de abril de 1961) foi un médico inmunoloxico e microbiólogo belga. Doctorouse en Mediciña na Universidade Libre de Bruselas en 1892 e empezou a traballar no Instituto Pasteur de París en 1894.

En 1899 fundou o Instituto Pasteur en Bruselas. No ano 1919 concedeuselle o Premio Nobel de Fisioloxía e Mediciña polos seus descubrimentos sobre a inmunidade. Polo hachádego da capacidade bactericida do suero do sangue dos mamíferos, acción mediada por dous compoñentes, un termoestable, os anticorpos, e outro termolábil, coñecido como complemento, e pola definición da ligazón no complexo antíxeno-anticorpo, a chamada fixación do complemento, para producir inmunidade.

Foi o descubridor do bacilo que produce a tos ferina, o Bordetella pertussis, e desarrollou unha bacina contra esta enfermidade. En 1933 preside o Consello Científico do Instituto Pasteur de París.

O Instituto Bordet, situado en Bruselas, único hospital oncolóxico de Bélxica e centro de referencia nacioal de oncoloxía, leva o seu nome. O xénero de bacterias Bordetella recibiu ese nome polo seu.