Bo Nadal!!

Os estudantes de Ciencia Activa de 2º Bac desexámosvos unhas Felices Festas e un próspero Aninovo. Continuaremos co blog a partir do 8 de xaneiro de 2020.     Vémonos!!

Encontran outras 19 galaxias sen materia escura

A principios de xuño de leste mesmo ano, a comunidade internacional de astrónomos víase sacudida por unha noticia inesperada: a detección dunha galaxia, a primeira, sen materia escura. O seu nome é DF2 e atópase a 65 millóns de anos luz da Terra.


E agora volveu a suceder. Un equipo de astrónomos da Academia de Ciencias de Pequín, en efecto, acaba de anunciar en Nature Astronomy o achado doutras 19 galaxias que conteñen moi pouca, ou ningunha, materia escura. DF2, por tanto, non é un caso illado e o novo achado, un auténtico bofetón na cara dos científicos, dinos ás claras que algo moi importante débesenos estar a escapar.


Déixovos un vídeo onde se explica máis detallado:

Aparece escuma tóxica na India

Actualmente na India existe unha situación de alarma pola aparición dunha densa escuma branca na praia Marina Beach, en Chennai. Segundo os expertos do Centro Nacional de Investigación Costeira de Chennai, a causa deste fenómeno serían as choivas torrenciais dos últimos días, que precipitarían residuos sen tratar e fosfatos sobre o mar.

Gran parte da escuma procede de residuos de deterxentes mesturados con outros refugallos. Só un 40% das augas residuais de Chennai e de outras cidades no país se tratan adecuadamente. O resto flúe directamente cara o mar, ocasionando problemas como este.

Ante as imaxes de xente bañándose nas praias, a comunidade médica da India advertiu que esta escuma podía provocar problemas na pel. A pesar das advertencias, as centos de familias que viven amontoadas nas inmediacións desta praia ven a escuma tóxica como unha diversión e permiten aos seus fillos bañarse en Marina Beach, co gran perigo que iso supón.  

Non obstante, a aprición desta escuma non é un caso illado. Fórmase na época dos monzóns, pero este ano é particularmente grande, densa e tamén prexudicial para a saúde. As autoridades do país temen que se produza unha catástrofe similar á de 2017, onde milleiros de animais mariños morreron a causa da contaminación das augas nestas mesmas datas. Ademais, en ambas ocasións os ingresos dos pescadores víronse afectados, xa que os clientes desconfían da contaminación entre o peixe capturado.

Neste vídeo podes facerte unha mellor idea da cantidade de escuma presente nas praias e do perigo que supón para as persoas, en especial para os nenos e nenas: 

Se queres coñecer un pouco máis sobre esta noticia ambiental de actualidade, fai click aquí. 

Aprende máis sobre a agua xogando!!

Hoxe imos estudar e aprender máis sobre a auga con este Educaplay, é moi sinxelo e divertido! Calquera dúbida ou proposta podédela deixar nos comentarios, sempre son benvidas para mellorar!

Sen máis discursos aburridos... A xogar!!

Crucigrama sobre as funcións vitais dos seres vivos

A continuación deíxovos un crucigrama sobre os conceptos máis básaicos das funcións vitais dos seres vivos: nutrición, relación e reprodución.


 

Test sobre o medio ambiente

Se queredes aprender un pouco máis sobre os recursos, impactos e riscos do medio ambiente, non vos perdades a miña actividade. Xogando é como mellor se aprende!

A única vacina que nos protexe da sida é a prevención!

Coma xa sabedes, hoxe 1 de decembro de 2019 celébrase o DÍA MUNDIAL DA LOITA CONTRA A SIDA, e por iso déixovos aquí un pequena vídeo-presentación explicando que é o virus do VIH e medidas para previlo.

Pódese combatir o cancro evitando a quimioterapia?

Todos sabemos o difícil que resulta facerlle frente a enfermidades coma o cancro. A pesar de isto, seguro que non sodes coñecedores de que o máis difícil de tratar con esta enfermidade non é matar as células que a producen(xa que hay moitos tóxicos que poden facelo), senón superar os devastadores efectos secundarios que provocan nos pacientes tratamentos como a quimioterapia. 

Polo tanto, conseguir eliminar as células tumorais dende o interior, para evitar así dañar o resto de tecidos, supón un gran reto para os científicos de todo o mundo.

Fonte da imaxe: Exemplo de célula tumoral

Tras moitos anos de investigación, un grupo de científicos formado por membros das universidades de Granada, Zaragoza e Edinburgo xunto co Instituto de Nanociencia de Aragón, atoparon a maneira de facer chegar os químicos tóxicos responsables de atacar as células canceríxenas directamente a elas, deixando intactas o resto de células do organismo.

A realización deste proceso consiste en deixar na célula tumoral una especia de "cabalo de Troia" que camuflado gracias a uns biomarcadores chamados exosomas, levan ao interior do cancro un catalizador de paladio que cando se libera mata as células tumorais, sen implicar toxicidade para o resto de tecidos.

Para finalizar, adxunto un vídeo que resume en que consiste a enfermidade do cancro para que así podades entender mello a entrada !!!

Información 

Pasapalabra da Célula

Non hai mellor forma que facelo xogando. Comproba o que sabes sobre a célula e as súas partes con esta actividade!
Lembra que podes resover de xeito individual ou por equipos:

Repasa xogando as biomoléculas orgánicas!

¡Hola a todos!

Aquí os deixo un par de actividades educaplay para que podades repasar o que xa sabedes sobre os dous primeiros temas do curso:

As biomoléculas orgánicas e inorgánicas (glícidos,lípidos,proteínas e ácidos nucleicos e agua, sales minerais etcétera).

 -Test das biomoléculas: 

E tamén vos deixo un crucigrama sobre partes, funcións e tipos de células.

 -Crucigrama da célula: 

Espero que estas actividades vos axuden a repasar tanto para os exames de recuperación, que xa están próximos, como para o resto do curso.

Características da auga nunha divertida infografía!

Como sabemos a auga é un elemento da natureza, integrante dos ecosistemas naturais, fundamental para o sostemento e a reprodución da vida no planeta xa que constitúe un factor indispensable para o desenvolvemento dos procesos biolóxicos que a fan posible. 
É por isto e aproveitando que os alumnos de 1º de bacharelato estamos estudando a súa estructura, características,importancia... que fixen a seguinte infografía que nos servirá para repasar contidos. 

Espero que vos guste e deixedes os vosos comentarios!

Se queredes acceder ao vídeo da infografía que explica perfectamente que é un dipolo click aquí.

O sarampelo borra a memoria do sistema inmunitario

Durante anos observouse que a vacina do sarampelo non só protexía contra este virus, senón que tamén nos defendía doutras infeccións a longo prazo. Unha das hipóteses é que en concreto o virus do sarampelo produce amnesia inmunitaria.

Cando sufrimos unha infección e o noso sistema inmunitario loita contra ela e finalmente véncea, certos linfocitos mantéñense con vida durante anos coa "memoria" dos antígenos. Deste xeito estamos xa inmunizados a próxima vez que nos enfrontamos a este virus e podemos fabricar anticorpos para combatelo. 

Revista "Quo"

Un equipo de investigadores de Harvard publicou un estudo na revista Science, no que puideron comprobar que o sarampelo borra entre o 11 e o 73% dos anticorpos da persoa infectada. O sarampelo déixanos, literalmente, indefensos.

Esta é a primeira vez que se puido comprobar que a amnesia inmunitaria inducida polo sarampelo é real, o que pon de manifesto o importante que é a vacina contra este virus. Máis aínda, os nenos que fosen infectados co sarampelo poden necesitar repetir todas as vacinas anteriores. 

Segundo datos da OMS, o sarampelo causaba 2,6 millóns de mortes antes do descubrimento da vacina, e practicamente desapareceron despois. Con todo, a actual crise causada polo movemento antivacunas provocou que as mortes aumenten ata as 100.000 vítimas ao ano, triplicándose na primeira metade de 2019. O sarampelo é o causante da metade da mortalidade infantil no mundo. 

A vacina tripla vírica (sarampelo, paperas, rubeola) probou a súa eficacia parar protexer o sistema inmunitario tras anos de investigación.

Para máis información, facede click aquí.

A deriva continental!

 Un bo xeito de repasar a Deriva Continental de Alfred Wegener, pode ser ver esta animación cas ideas básicas sobre a Deriva dos continentes ata chegar a disposición actual.
Non deixes de velo:

Un asteroide do tamaño dun rañaceos! No 2020 solucións ao cambio climático?

Sabías que o pasado mes de outubro sucediu algo impactante? Un asteroide do tamaño dun rañaceos pasou preto da Terra!

Fonte: ABC

Aproximadamente, a roca denominada 1998 HL1, ás 19:17 situouse a 6,21 millóns de quilómetros do noso planeta.
Segundo a NASA, este asteroide considérase "potencialmente perigoso" porque pode realizar "achegamentos ameazantes á Terra".
O paso deste obxecto preto do planeta Terra non supuxo ningunha ameaza. Esta roca mide uns 550 m de diámetro, practicamente como un rañaceos. Debido á relativamente curta distancia á que pasou e a gran dimensión do obxecto, púidose observar ata con telescopios pequenos. The Virtual Telescope Project, un observatorio online fundado polo astrofísico Gianluca Masi, fixo esta magnífica gravación na que se pode ver o percorrido do asteroide:

  
O sobrevoo do asteroide este mes de outubro do 2019 é o máis próximo ata o 26 de outubro de 2140, cando estará a uns 6,18 millóns de quilómetros da Terra. Este asombroso paso do asteroide deixou unha clara pegada na historia espacial!

No 2020 atoparemos solucións ao cambio climático? Outra nova que me parece importante salientar neste audio:

As castañas como depuradoras na auga!

Fuente: Pixabay

Existen dúas alternativas para a eliminación de contaminantes en contornas acuáticas: as técnicas de adsorción e a de biorremedicación. O principal problemas destes procesos é o elevado custe dos materiais adherentes, o que motivou a tese doctoral da científica galega Marta Covas.

A súa tese abrangue unha técnica físico-química, a adsorción, e unha técnica microbiolóxica, a degradación a través de fungos.

No caso das técnicas de adsorción, esta investigadora apostou por analizar as potencialidades da materia de baixo custe como os residuos naturais ou industriais. Deste xeito, analizou a capacidade de adsorción de arxilas, biomasa e algas. Poe último,traballou tamén cun residuo agroindustrial, a cáscara da castaña.

Marta Covas, seleccionou diversos contaminantes, como os das augas, que presentan certa toxicidade para os diferentes organismos acuáticos.

No eu estudo a investigadora analizou a capacidade de adsorción da cáscara da castaña, e resultou ser a que tiña as mellores propiedades e aplicouna a un sistema físici-químico para a eliminación de metais pesados e praguicidas.

Fármaco para un único paciente

Imaxinas un medicamento personalizado e apto só para ti? 
Ou para un membro da túa familia? Ata non fai moito tempo isto era totalmente impensable. Mais gracias aos avances no campo da medicina ultrapersonalizada, agora é posible, e neste artigo imos comprobalo!

Mila Makovec é unha nena estadounidense de 8 anos que padece a enfermidade de Batten, un trastorno neurodexenerativo letal. Os nenos afectados quedan cegos e perden a movilidade, chegando a morrer na adolescencia. Pero os pais de Mila non estaban dispostos a esperar sentados, e crearon unha fundación en favor da súa filla. Co diñeiro recaudado puideron pagar unha terapia feita exclusivamente para a nena. 

O tempo foi un factor clave: en menos dun ano, os investigadores identificaron as mutacións xenéticas de Mila e desenvolveron un tratamento para ela.

O caso desta nena era, canto menos, curioso, xa que para padecer esta enfermidade é necesario contar con dúas copias defectuosas do xen, e Mila só tiña unha.  Os científicos decidiron intentar unha nova técnica que revolucionará a medicina ao convertela nunha medicina ultrapersonalizada: os chamados oligonucleótidos antisentido.

Distribución dos xenes

A única solución que existe para a cura desta enfermidade é bloquear o ARN defectouso, que fai que se acumulen no cerebro proteínas tóxicas. Creouse unha secuencia de 22 letras capaz de enmascarar a mutación da nena, como unha tirita xenética, capaz de frear o proceso letal. 

Os resultados amosan unha melloría na saúde da rapaza, pero sen milagres. O problema co que se atopan agora é se a resposta ao tratamento é real ou tan só foi ralentizado o proceso dexenerativo.

Segundo os pais de Mila, o obxectivo non é salvar á súa filla, senón impulsar a medicina ultrapersonalizada e facela accesible a todos. Todos confiamos en que isto, nun futuro non moi lonxano, sexa unha realidade!

Se queres máis información, fai clic aquí para ver a noticia completa.

Repaso de fallas e pregamentos!

Hoxe vos deixo un  repaso dunha das leccións que demos neste primeiro parcial, fallas e  pregamentos.
Aprendemos e xogamos!

Descubrimento de exoplanetas!

Moi probablemente a primeira pregunta que se nos achega á mente é: que é un exoplaneta?

Un exoplaneta é un planeta fóra do Sistema Solar que orbita arredor dunha estrela distinta ao Sol. O seu descubrimento é moi importante, xa que axuda a ampliar o coñecemento sobre as teorías e modelos de formación de galaxias e estrelas.

O observatorio de Calar Alto, denominado ata este ano Centro Astronómico Hispano-Alemán (CAHA), descubriu recientemente novos exoplanetas utilizando o proxecto CARMENES. Consiste nunha búsqueda en alta resolución dun tipo concreto de exoplanetas mediante espectógrafos óptico e de infravermello cercano. 

Observatorio de Calar Alto, en Almería

CARMENES, en realidade, son dous instrumentos en un, dous espectógrafos que reciben e estudan distintos rangos da luz que chega ao espello. Situados no subsolo, estes instrumentos son capaces de detectar ata a menor perturbación que un planeta poida exercer sobre a súa estrela. Grazas aos cambios inducidos no astro polo campo gravitatorio do exoplaneta pódese deducir a distancia entre eles e ata a estrutura interna de ambos. 

Desta maneira, CARMENES detectou decenas de exoplanetas dende que comezou a funcionar. O mais desconcentarte dos seus descubrimentos deuse a coñecer fai tan só uns días, cando se anunciou o descubrimento dun planeta xigante gasoso que orbita unha estrela anana, feito que contradice a teoría dominante sobre a formación de sistemas planetarios.  

Cabe destacar que este observatorio, situado en Almería, foi un proxecto alemán no cal, nos seus inicios, os astrólogos hispanos só podían empregar os telescopios durante o 10% do tempo de observación. Non obstante, dende este ano pasou a ser 100% español, e todos os seus descubrimentos dende entonces foron levados a cabo por astrónomos españois. Sen dúbida, un avance moi importante para a astronomía e a ciencia no noso país!

É interesante tamén relacionar esta noticia co premio Nobel de Física deste ano 2019, que premia o novo entendemento da estrutura e historia do universo, ademais do primeiro exoplaneta descuberto fóra do noso sistema. 

Se queres máis información, fai clic aquí para ver a noticia completa

Afecta o cambio de hora a nosa saúde?

Esta fin de semana chega o cambio de hora para así adoptar o horario de inverno. A noite do sábado 26 ao domingo 27 haberá que atrasar os reloxos ás 03.00 da madrugada para que volvan marcar as 02.00 horas (horario peninsular).
A finalidade deste axuste de horarios é o aforro de enerxía, pero moitos expertos non ven do todo claro se é eficiente.
Preguntástesvos algunha vez se este cambio afecta á vosa saúde?
Este novo horario podería provocar algúns síntomas, especialmente en nenos e persoas de avanzada idade, como o cansazo, a falta de atención ou mesmo o mal carácter.
Para diminuír o máximo posible este desaxuste, os expertos recomendan modificar aos poucos o horario das comidas, de durmir ou non botar a sesta este domingo.

Fonte: ABC

Nobel de Medicina: As células se adaptan á falta de osíxeno!!!!

Os estadounidenses William Kaelin e Gregg Semenza e o británico Peter Ratcliffe gañaron hoxe o premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina polo seu descubrimento de "como as células senten o osíxeno dispoñible e adáptanse a el". 

Os tres científicos repártense o galardón a partes iguais por aclarar un mecanismo fundamental que permite a todos os animais transformar osíxeno en enerxía, un tipo de metabolismo — aerobio— que xera 15 veces máis enerxía que o anaerobio, sen aire. Os tres científicos desvelaron como as células son capaces de sentir os niveis de osíxeno na súa contorna e adaptar a eles o metabolismo para que chegue máis osíxeno aos tecidos. 

Estes achados son a base de tratamentos actuais contra a anemia e futuros fármacos contra o cancro. 
En 2016 os tres galardoados recibiron o premio Lasker de investigación médica básica por estes mesmos descubrimento.

A continuación engado un vídeo explicativo do Nobel...

Persoalmente creo, que os descubrimentos realizados polos galardoados co premio Nobel deste ano teñen unha gran importancia, pois a detección de osíxeno é fundamental para unha gran cantidade de enfermidades, entre outras cousas, o que quere dicir que podemos desenvolver tratamentos para combater certas enfermidades. Que bo traballo!



E se lles interesa unha explicación a nivel de bioloxía molecular déixolles esta ligazón.

Recoñecementos á cosmoloxía física e a un exoplaneta!

Hoxe, día oito de outubro anunciouse o premio Nobel de Física de 2019, que premia o novo entendemento da estrutura e historia do universo, ademais do primeiro exoplaneta descuberto, fora do noso sistema. O premio foi para o canadense James Peebles, e os suízos Michel Mayor e Didier Queloz.
Segundo a Real Academia Sueca das Ciencias, os coñecementos de Peebles sobre cosmoloxía física “enriqueceron todo o campo de investigación e sentaron as bases para a transformación da cosmoloxía no últimos cincuenta anos, da especulación á ciencia. O seu marco teórico, desenvolto desde mediados dos anos 60, é a base das nosas ideas contemporáneas sobre o universo”.  

 Segundo a Real Academia Sueca das Ciencias, os coñecementos de Peebles sobre cosmoloxía física “enriqueceron todo o campo de investigación e sentaron as bases para a transformación da cosmoloxía no últimos cincuenta anos, da especulación á ciencia. O seu marco teórico, desenvolto desde mediados dos anos 60, é a base das nosas ideas contemporáneas sobre o universo”. 

 Apenas 400.000 anos dende o Big Bang, o universo fíxose transparente e os raios de luz puideron viaxar a través do espazo. Mesmo hoxe en día, esta antiga radiación rodéanos e, dentro dela aínda hai moitos dos segredos do universo.Utilizando as súas ferramentas teóricas e cálculos, Peebles “foi capaz de interpretar estes rastros desde a infancia do universo e descubrir novos procesos físicos”, sinala a institución. Os resultados descifraron que o 95% do universo é materia escura que descoñecemos. Isto é un misterio e un desafío para a física moderna.

 Por outro lado, Michel Mayor e Didier Queloz anunciaron fai xa vinte anos o primeiro descubrimento dun planeta fóra do noso sistema solar, un exoplaneta, orbitando unha estrela de tipo solar na nosa galaxia,a Vía Láctea .Cos instrumentos adecuados, puideron ver o planeta 51 Pegasi b, unha bóla gasosa comparable co maior xigante gaseoso do sistema solar, Xúpiter.Resultado de imagen de exoplanetas Este descubrimento iniciou unha revolución na astronomía e desde entón atopáronse máis de 4.000 exoplanetas na Vía Láctea.


 Aínda se están descubrindo novos mundos estraños, cunha incrible riqueza de tamaños, formas e órbitas. “Con numerosos proxectos en marcha para comezar a buscar exoplanetas, podemos eventualmente atopar unha resposta á eterna pregunta de se hai outra vida aí fóra”, agrega o comunicado da Academia. "Os galardoados deste ano transformaron as nosas ideas sobre o cosmos. Mentres que os descubrimentos teóricos de Peebles contribuíron á nosa comprensión de como evolucionou o universo despois do Big Bang, Maior e Queloz exploraron as nosas veciñanzas cósmicas en busca de planetas descoñecidos. Os seus descubrimentos cambiaron para sempre a nosa concepción do mundo”, conclúe a institución.

Conmemorando o Día das Linguas Europeas

O día 26 de Setembro conmemórase o Día das Linguas Europeas. Dende o noso blog invítovos a participar nesta actividade interactiva para aprender máis cousas sobre os idiomas que se falan no noso continente. Así poderás comprobar os teus coñecementos!

5 de xuño, Día do Medio Ambiente

Hoxe é o dia do medio ambiente este ano está adicado a contaminación do aire e a concienciación de todo o planeta na importancia de mellorar a calidade do aire.
Cada ano, este día centrase nun tema co que concienciar ao público; este ano, xira en torno á "Contaminación do aire", unha chamada á acción ca que axudar a combatir un grave problema que afecta a millóns de persoas en todo o mundo.
Este problema está provocado polos usos domésticos,  a industria, o transporte, a agricultura, os desperdicios...
Sen dúbida, temos que paralo xa!

Este día, foi establecido pola Organización das Nacións Unidas (ONU) o 15 de decembro de 1972; celébrase o 5 de xuño de cada ano dende 1974, e leva esta data porque é na que se deu inicio á Conferencia de Estocolmo no ano 1972.
Este día, é un vínculo por medio do cal a Organización das Nacións Unidas sensibiliza á poboación mundial en relación a temas ambientais, intensificando deste xeito a atención e a acción política.

Primeira muller en gañar o Novel de matemáticas

A Academia Norueguesa de Ciencias e Letras outorgou o premio Abel 2019, considerado o ‘Nobel’ das matemáticas, á estadounidense Karen Keskulla Uhlenbeck “polo impacto do seu traballo en análise, xeometría e física matemática”. Esta profesora da Universidade de Texas tamén é unha firme defensora da igualdade de xénero na ciencia.

 Karen Keskulla Uhlenbeck (Cleveland-Ohio, 1942) é o nome que anunciou hoxe a Academia Norueguesa de Ciencias e Letras, quen recoñece “os seus logros pioneiros en ecuacións diferenciais parciais xeométricas, teoría de gauge e sistemas integrables, e polo impacto fundamental do seu traballo na análise, a xeometría e a física matemática”. Os seus estudos sentaron as bases para modelos xeométricos contemporáneos en matemáticas e física.


 Ademais de investigadora, Uhlenbeck é unha firme defensora da igualdade de xénero en matemáticas e na ciencia en xeral. Cando era nena, encantáballe ler e soñaba con ser científica. Actualmente é visitante senior na Universidade de Princeton e no Instituto de Estudos Avanzados ( IAS). Dentro deste é unha das fundadoras do Instituto de Matemáticas de Park City ( PCMI), cuxo obxectivo é capacitar a mozos investigadores e promover o intercambio de coñecemento fronte aos desafíos das matemáticas.

“O recoñecemento dos logros de Uhlenbeck debería ser moito maior, xa que o seu traballo levou a algúns dos avances máis importantes en matemáticas nos últimos 40 anos”, sentenza Jim Al-Khalili, membro da Royal Society. O rei Harald V de Noruega entregará o premio Abel á laureada deste ano durante unha cerimonia que se celebrará o próximo 21 de maio en Oslo.

Día Internacional do ADN

Cada 25 de Abril celebramos o Día Internacional do ADN.
O 25 de abril de 1953, James Watson e  Francis  Crick publicaban na revista  Nature o seu modelo en dobre hélice do ADN, modelo que resultaría clave para o desenvolvemento da xenética como ciencia que estuda como se transmite a información hereditaria dunha xeración á seguinte.

Revista Genética Médica

O ADN illouse por primeira vez en 1869 de mans de  Friedrich  Miescher, a partir do  pus, rico en  leucocitos do sangue, obtido de véndalas dun hospital próximo á universidade na que traballaba.  Miescher chamou  nucleína ao ADN asociado con proteínas que se observaba no núcleo celular. Con todo, ata principios do século  XX non quedou claro que os caracteres hereditarios atopábanse na mencionada  nucleína.
Nun blogue de Xenética Médica non podiamos esquecernos de celebrar o Día do ADN, que se celebra o 25 de abril, como conmemoración do día no que se publicou por primeira vez a estrutura da dobre hélice da molécula de ADN.
O 25 de abril de 1953, James Watson e  Francis  Crick publicaban na revista  Nature o seu modelo en dobre hélice do ADN, modelo que resultaría clave para o desenvolvemento da xenética como ciencia que estuda como se transmite a información hereditaria dunha xeración á seguinte.
O ADN illouse por primeira vez en 1869 de mans de  Friedrich  Miescher, a partir do  pus, rico en  leucocitos do sangue, obtido de véndalas dun hospital próximo á universidade na que traballaba.  Miescher chamou  nucleína ao ADN asociado con proteínas que se observaba no núcleo celular. Con todo, ata principios do século  XX non quedou claro que os caracteres hereditarios atopábanse na mencionada  nucleína.

Durante os anos seguintes creouse un debate sobre se a información hereditaria localizábase no ADN ou nas proteínas. Debate que concluíu tras diversos experimentos dos investigadores  Avery,  MacLeod e  McCarthy a partir de traballos de  Griffith, que achegaron evidencias de que o ADN era a molécula responsable de almacenar a información e participar na súa expresión. Así, o ADN cumpre cos requisitos para que unha molécula poida actuar como material hereditario: replicación, almacenamento de información, expresión da información e variación por mutación.

Infomed

Pero non foi ata O 25 de 1953 que se determinou a estrutura do ADN.  A partir das imaxes de  difracción de raios X do laboratorio de  Rosalind  Franklin e  Maurice  Wilkins, así como da  equivalencia de bases de  Chargaff, Watson e  Crick estableceron un modelo do ADN como unha molécula formada por dúas cadeas complementarias enfrontadas e  antiparalelas (en dirección oposta). Deste xeito, a nivel químico o ADN é unha  macromolécula formada por dúas cadeas enfrontadas e retortas entre si en forma de dobre hélice. As cadeas están formadas por unidades denominadas  nucleótidos que forman unións entre as cadeas enfrontadas, de forma complementaria,  adenina con  timina e  citosina con  guanina.

A hormona do crecemento actúa para evitar a perda de peso

(imaxe da páxina NCYT amazings)

Un grupo de investigadores da Universidade de São Paulo ( USP), en Brasil, descubriu que a hormona do crecemento ( GH, do inglés growth hormone), ligada ao desenvolvemento óseo e ao aumento da estatura, tamén actúa directamente no cerebro para conservar enerxía cando se perde peso.Os receptores de GH están situados nunha área cerebral chamada hipotálamo, á cal considera como o máis elevado dos centros vexetativos do cerebro. Do hipotálamo parten impulsos con influxo sobre as células nerviosas do sistema neurovegetativo que regulan os tecidos viscerales, tales como a musculatura lisa das vísceras e os vasos, a musculatura cardíaca, todas as glándulas do organismo e mesmo os riles, entre outros órganos.Os investigadores observaron que, no hipotálamo, os receptores de GH activan especificamente unha pequena poboación de neuronas chamada AgRP, que á súa vez aumenta a produción da proteína homónima AgRP, que actúa para aumentar o apetito e diminuír o metabolismo e o gasto de enerxía.

“Noutras palabras, descubrimos que a perda de peso desencadea un aumento dos niveis da hormona GH no hipotálamo, o cal activa ás neuronas AgRP. Isto fai que se volva máis difícil perder peso e aumenta a sensación de fame. Esta é exactamente a mesma función da leptina”, dixo Donato.

Segundo o investigador, a conservación de enerxía é tan importante para o organismo que a evolución capacitou aos humanos con dous mecanismos de conservación de enerxía: un activado pola leptina e o outro pola GH.

Opinión: eu penso que é unha noticia moi interesante xa que moitas veces non cremos que unha hormona que nos pensamos que non ten nada que ver cunha cousa, ten moito que ver.

https://www.youtube.com/watch?v=sg-8VJPsWZ8

150 anos ca táboa periódica!

A primeira táboa periódica elaborouna o químico ruso Dmitri Mendeleiev en 1869. Tratábase dunha ordenación, segundo o peso atómico -do máis lixeiro ao máis pesado-, dos elementos en varios grupos nos que parecían repetirse as propiedades químicas de maneira periódica. Hai que ter en conta que o electrón non se coñecía aínda e a estrutura interna do átomo era un misterio.

A partir desta ordenación e, máis concretamente, dos ocos que quedaban na táboa, Mendeleiev predixo a existencia de varios elementos que, aínda que por entón eran descoñecidos, terían que existir para encher eses ocos. O xenio ruso utilizou os prefixos eka-, dvi-, e tri- (do sánscrito: un, dous e tres) para designar aos elementos que debían situarse un, dous ou tres lugares por baixo dun elemento coñecido da táboa. 

Tales elementos foron descubríndose poucos anos despois e designados con novos nomes. Así o eka- boro predito por Mendeleiev resultou ser o escandio; o eka- alumino o galio; o eka- manganeso o tecnecio; e o eka-silicio o germanio. A identificación de tales elementos constituíu un éxito espectacular para Mendeleiev e a súa táboa, que desta maneira entraron pola porta grande na Historia da Ciencia. 

No Big Bang, tan só formáronse partículas moi elementais que, ao cabo de tres minutos, formaron os átomos máis lixeiros: o hidróxeno, o helio e pequenas cantidades de litio. O resto dos elementos fóronse formando nos astros por diferentes procesos nucleares. Se nos fixamos no corpo humano, seis de cada 10 átomos son hidróxeno e, por tanto, proceden directamente do Big Bang. O carbono do noso ADN, o osíxeno dos nosos músculos e o ferro do noso sangue creáronse nas estrelas. 

En definitivas contas, a composición do noso corpo está escrita a historia do universo.


Aquí déixovos máis información.

Grazas a Dmitri Mendeleiev por elaborar a primeira táoba periódica da historia xa que agora traballamos a diario con ela!

Vídeo: 

Charles Darwin, o pai das Teorías Evolutivas!

O día 12 de Febreiro de 1809 naceu Charles Darwin reconocido por ser o científico máis influente dos que plantexaron a idea da evolución biolóxica a través da selección natural, justificándoa na súa obra de 1859 "El origen de las especies" con numerosos exemplos extraídos da observación da natureza. Postulou que todas as especies de seres vivos han evolucionado co tempo a partir dun antepasado común mediante un proceso denominado selección natural. A evolución foi aceptada como un feito pola comunidade científica e por boa parte do público na vida de Darwin, mentres que a súa teoría da evolución mediante selección natural non foi considerada como a explicación primaria do proceso evolutivo ata os anos 1930. 

Actualmente constitúe a base da síntese evolutiva moderna. Cas súas modificacións, os descubrimentos científicos de Darwin aínda seguen sendo o acta funcional da bioloxía como ciencia, posto que, constitúen unha explicación lóxica que unifica as observacións sobre a diversidade da vida.

Con apenas 16 anos Darwin ingresou na Universidade de Edimburgo, ainda que paulatinamente foi deixando de lado os seus estudos de medicina para dedicarse á investigación de invertebrados marinos.
 Durante os seus estudos de medicina, asistiu dúas veces a unha sala de operacións no hospital de Edimburgo e fuxiu de ambas deixándolle unha profunda impresión negativa.

Intrigado pola distribución xeográfica da vida salvaxe e polos fósiles que recolectou no seu periplo, Darwin investigou sobre o feito da transmutación das especies e concebiu a súa teoría da selección natural en 1838. Aínda discutiu a súas ideas con algúns naturalistas, necesitaba tempo para realizar unha investigación exhaustiva, e os seus traballos xeolóxicos tiñan prioridade. Atopábase redactando a súa teoría en 1858 cando Alfred Russel Wallace envioulle un ensaio que describía a mesma idea, urxíndolle Darwin a realizar unha publicación conxunta de ambas teorías.

Aquí deixovos un vídeo onde falan da evolución según Charles Darwin:

Unha das rochas máis antigas da Terra veu da Lúa!

Encontran unha das pedras máis antigas da nosa Terra na Lúa! Foi traída polos astronautas no 1971.

ABC ciencia

 Un novo estudo suxire que un deses fragmentos de material garda no seu interior un pequeno anaco do noso planeta, da Terra primitiva. Un que con toda probabilidade foi expulsado pola Terra como consecuencia dun gran impacto sucedido fai máis de 4.000 millóns de ano.

Acharon que unha das rochas contiña un pequeno fragmento de apenas dous gramos de peso feito de cuarzo,  feldespato e  circón, materiais moi raros na lúa pero extraordinariamente comúns na Terra.

As análises químicas indicaron que ese pequeno fragmento cristalizara nun ambiente moi rico en óxido, consistente coas rochas que se atopan no subsolo próximo á Terra primitiva. As análises, ademais, indican que esa cristalización produciuse entre fai 4.000 e 4.100 millóns de anos a un 20 km baixo a superficie terrestre, e que despois foi lanzado ao espazo como consecuencia dunha poderosa colisión.

A roca foise abrindo paso a través do espazo en dirección á Lúa, que naqueles momentos estaba tres veces máis preto da Terra que na actualidade ( a Lúa aínda se segue afastando de nós, a un ritmo de 3,8 cm por ano). Tras a súa chegada, o fragmento de superficie terrestre seguiu sufrindo "traumas": derretiuse parcialmente e posiblemente quedou enterrado na lúa como consecuencia doutro impacto fai uns 3.900 millóns de anos, para volver saír á luz debido a outra colisión máis recente, fai uns 26 millóns de anos.

Segundo os investigadores, foi precisamente este último impacto o que creou o chamado  Cone Cráter, de 340 metros de diámetro e cuxos arredores foron explorados en 1971 polos astronautas Alan Shepard e Edgar Mitchell.

Por que están tan seguros os científicos de que esa pequena pedra vén da Terra e non se formou na propia Lúa?

 Sinxelamente porque, tendo en conta os resultados das análises e as coincidencias temporais, é a explicación máis sinxela e probable. Pensar que a pedra naceu na propia Lúa, en efecto, supoñería ter que reformularse todo o que sabemos sobre as condicións do noso satélite fai miles de millóns de anos.

Actividade dos tipos de rochas

Esta actividade pode axudar a diferenciar os tipos de rochas, xa que as veces non é tan doado como parece. 
Aquí deixovos unha actividade moi sinxela para axudarvos no voso estudo. Ollo só tes un minuto e tes que identificar os nomes dos tres grupos de rochas magmáticas, igneas ou metamórficas!
Xoga e aprende!! 


 

Tipos de rocas

Inmunoterapia contra o cancro

A inmunoterapia contra o cancro, ademais de ser a protagonista do Nobel de mediciña 2018, supón unha nova forma de investigar e tratar a enfermidade. Inclúe varias estratexias, por exemplo o uso de anticorpos monoclonales, que atacan a proteínas específicas das células cancerosas, ou que eliminan os freos do sistema inmunitario a fin de que poida 

  FONTE: EL PAÍS             destruír as células do tumor. O cancro pode evadirse                                         ás defensas naturais do organismo poñéndolle dalgún modo bloqueos que estes anticorpos conseguen eliminar. Hai xa varios fármacos aprobados que seguen este proceso.

                              

Existen terapias con virus xenéticamente modificados para matar células cancerosas e terapias baseadas nas células do sistema inmune que se extraen do paciente, refórzanse e vólvense a introducir para que cumpran co seu ataque ao tumor, este último tipo de terapias son polo momento investigacións en laboratorio. 

Na miña opinión o cancro é unha enfermidade moi común que cada vez combatimos mellor, grazas as investigacións científicas. Estes avances axudan a combatir esta enfermidade!

O tabaco tamén dana o medio ambiente!

A Organización Mundial da Saúde realizou recientemente unha advertencia sobre os danos ao medio ambiente que representa o cultivo, curado, peoducción, transporte e distribución, tabaco de terceira mán e cuarta mán. Según destaca a Sociedade Española de Neumoloxía e Ciruxía Torácica, ese dano medioambiental é descoñecido polos fumadores, consumidores en xeral e os políticos.

O editorial dá revista científica desta sociedade médica explica que a planta de tabaco, necesita grandes cantidades de produtos químicos e reguladores do crecemento, o que resulta nocivo para o medio ambiente, empobrece o solo, conduce á deforestación e perxudica a saúde dos granxeiros locais de países subdesarrollados. O artículo, firmado polo presidemte de Separ, Carlos Andrés Jiménez, e os especialistas no área de tabaquismo, José Ignacio de Granda, apunta que se necesitan 11,4 toneladas métricas ao ano de bosque para o curado das follas de tabaco. Ademais, unha vez que se produciu o tabaco, ainda se necesita máis para o empaquetado e o papel de cada cigarrillo.

Os especialistas tamen denuncian que a nicotina e os productos de su degradación encontranse en augas residuais e poden persistir nas plantas de reciclaxe. De feito, actualmente a nicotina presente en augas residuais xa se está utilizando como marcador para averiguar o patrón de consumo de tabaco de distintas poboacións.

Con esto, ata dous tercios das cabichas do tabaco acaban no medio ambiente. Esto é o que se chama <tabaco de cuarta mán>. Destas cabichas non só son un problema os residuos tóxicos, se non que tamén os productos químicos tóxicos que conteñen e que acaban como lixo que remata nas calles, desagües, na auga, no mar... contaminando todo.